7 december 2012

Het leven

We komen allen te gaan, ooit eens. Liefst ver van ons bed af, toch op onze leeftijd. Helaas is dat dichtbij voor één van mijn beste collega's. Ze is amper een jaar ouder dan ondergetekende. Only the good ones die young, zo lijkt het dikwijls wel. Ik vermoed dat we dat zinnetje spontaan vergeten als we de 75 voorbij zijn. Vanaf die leeftijd bestaat er vermoedelijk iets anders spitsvondig wat je pas op je 75e te horen krijgt. Kwestie van je geen slecht persoon te voelen.

Maar ah, ons' H. Nog maar een 3-tal jaar bij ons en uitgegroeid tot een zeer fijne, goedlachse en moedige collega. Ik heb er behoorlijk wat lief en leed mee gedeeld. Groot was de angst in ons hart toen we hoorden dat ze hervallen was. Beetje bij beetje brokkelde die angst af, haar moed en levendige persoonlijkheid deed ons (bijna) overtuigen van het tegendeel. Maar het tegendeel mocht niet zijn en begin deze week werd op haar (blijkbaar) laatste werkdag het begin van het einde ingeluid. Als een ware slag in haar gezicht en dat van haar nog jonge kinderen. En iedereen is verslagen, alleen die smerige ziekte niet. Die geeft haar nog enkele maanden tot een half jaar.

Het leven is soms zo verdomd oneerlijk.

8 opmerkingen:

  1. Gatver, wat erg. Ik vind het altijd verschrikkelijk als mensen met jonge kinderen overlijden. Het leed dat daarmee wordt veroorzaakt, duurt voor hen levenslang.

    Sterkte jij. Het is geen kattenpis zulk nieuws te moeten krijgen...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het moet verschrikkelijk zijn om te horen dat je nog maar een paar maanden te leven hebt. En dat er niks meer kan gedaan worden voor je. Uiteindelijk moeten we allemaal eens afscheid nemen van het leven, maar dit is te vroeg.
    Dit heeft me diep geraakt toen ik het de eerste keer bekeek:
    http://www.youtube.com/watch?v=ji5_MqicxSo

    Hou je goed hé. Ook voor vrienden en collega's is het niet makkelijk om zoiets te plaatsen...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat keihard en verdrietig. Sterkte gewenst om hier mee om te moeten gaan. Liefs en een knuffel!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. shit man, vreselijk nieuws waar niks tegen te beginnen valt. Hou jullie taai!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Dikke shit jong.... ik krijg er rillingen van. En jammerlijk genoeg, herkenbaar. Oedjekloek.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Woorden schieten hier te kort.

    Sterkte voor haar, haar gezin en jou.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Daar zijn werkelijk geen woorden voor. Het zou zo hard niet mogen, dat kinderen zonder hun ouders groot moeten worden. Sterkte!!

    BeantwoordenVerwijderen