21 oktober 2014

Blij om niks

Het leven, dat moeten we allen weten, zit vol verrassingen en het geluk zit in kleine hoekjes. Zo, daar hebben we even twee clichés op een hoopje. Het leuke aan clichés is echter dat ze waar zijn. Een mens moet dus niet al te veel twijfelen, dat maakt het leven ook iets gemakkelijker. Soms.

Ik ga het nu niet hebben over het gevoel dat ik gisteren weer kreeg toen ik na het betalen van mijn rekeningen (en het uitstellen van eentje naar de volgende maand) de bodem van mijn zichtrekening zag blinken. Het is altijd leuk om op het einde van je rekening een stukje maand over te hebben, zoals ze zeggen. Maar daar ging het dus niet over.

Het gaat wel over het gevoel dat mij vandaag overviel toen ik al mijn badhanddoeken in de wasmachine gepropt had en ik dus na mijn bad met een probleem zat. Geen behoorlijk groot probleem eigenlijk, want ik heb nog handdoeken. Ja, zelfs grote. Alleen zijn het niet van die volwassen donkergrijze handdoeken die vrouwen van mijn leeftijd gebruiken, maar van die andere. Deze waar zelfs de kinderen te groot voor geworden zijn.

Ik droogde mij vandaag dus af met enkele van de 101 Dalmatiërs. Platte weliswaar, ik heb het niet zo voor dieren tenzij ze wat plat zijn. En dan heb ik het niet zozeer over platgereden egels, maar over 'op een prentje'.

En toen overviel mij even het gevoel dat ik toch wel verheugd mag zijn dat in tijden van crisis mijn handdoeken nog niet versleten zijn. Dat ik ze zelfs nog zal kunnen gebruiken om ooit mijn kleinkinderen mee af te drogen. Daar werd ik simpelweg even blij van. Om niks. Dat mag ook wel eens.

7 oktober 2014

Dikke zoenen en vele knuffels

4 maanden en meer. De tijd gaat in een verbazingwekkend tempo voorbij. We hadden het einde van de lente. We hadden de zomer (het ding waarop we kafferden in augustus en daarna als een verloren kind omarmden toen die in het verkeerde seizoen weer de kop opstak) en nu hebben we de herfst. In volle hevigheid.

Mijn voeten hebben koud, maar gelukkig is het weer porto-weer. Daar krijgt een mens warme voeten van. En een warm binnenste, dat is ook mooi meegenomen. Maar als het moment komt om de bedstee op te zoeken is het eerste toch iets belangrijker. Want met koude voeten kan een mens niet slapen. Enfin: dit mens. Ok, ik heb dikke kousen en die durf ik aantrekken, zelfs met mijn mouwloos slaapkleed erboven, maar het blijft geen zicht. En ik heb een spiegel in mijn kamer, dus het is niet enkel de voor mij verborgen spin die het moet aanschouwen. 

Vorige week, toen het nog lekker warm was, werd hier trouwens een groot geheim onthuld. In het bijzijn van mijn kinderen vroeg een medeblogster of ik nog schreef. Naar schatting 7 of 8 jaar na mijn eerste blogpasjes sloegen de pubers ten huize steil achterover (niet letterlijk uiteraard) en riepen in koor: "HEB JIJ EEN BLOG?!". Tot zover de geheimhouding ter familie. Ik heb hen plechtig laten zweren -uiteraard mits de nodige dreigementen- dat het niet verder mocht gaan dan dit gezin. Ik heb niet veel zin in meelezende familieleden, hoe leuk is sommigen onder hen ook mag vinden. Zij kennen mijn dreigementen. Een doordringende blik volstaat meestal om hen te laten weten hoe laat het is. Ze sidderen en beven dan ook van angst. *kuch*

Hoe dan ook: de kans dat het geheim bewaard blijft is toch voor zo'n 99,99% gegarandeerd. Ten eerste zijn ze zeer zwijgzaam als het dingen van anderen betreft. Ik weet welke helft van hun ouderpaar daarvoor verantwoordelijk is. Om een kleine tip te geven: hun moeder heeft een hekel aan geheimverklappende kletskousen. Ten tweede zijn ze meestal ook wat vergeetachtig.

En mochten ze, ondanks mijn hoop op vergeten, toch op zoek zijn gegaan onder het motto "ik heb je twitter al gevonden, dus ik zal je blog ook wel vinden, hoor", dan wil ik hier even iets duidelijk stellen:

Kinderen, dit blijft tussen ons. Indien niet, dan zal ik op jullie trouwfeest of samenwoningsfeest alle schaamtelijke dingen uit jullie kindertijd vertellen. Aan de volledige schoonfamilie en al jullie vrienden.

Zo. Bij deze zijn we het ongetwijfeld eens. *gniffel*

Dikke zoenen en vele knuffels.
Mama