25 maart 2014

Belpop 2.1

Tijd voor mijn favoriete cd van de reeks. Daar waar de vorige de titel 'Kili Watch' mee kreeg (u weet dus welk nummer u nog staat te wachten), moeten we het hier doen met 'Pick it up'. Niet dat ik voor dat nummer zal kiezen op dit moment, ik ga eventjes een bommetje droppen. Zo voelde het althans toen ik de cd voor het eerst hoorde en geconfronteerd werd met een nummer dat als een bom insloeg. Het feit dat het uit 2002 dateert, een jaar dat valt binnen het zwart gat in mijn muziekkennis, zal ermee te maken hebben dat ik het nummer absoluut aan mij voorbij was gegaan. Maar sinds ik het ken, mag het regelmatig loeihard in de auto. Als ik alleen ben.

Dat zwart gat is een gevolg van de kleine-kinder-jaren. Ik ken opvallend weinig muziek uit de periode 1998 - 2004, ik vermoed dat ik in die tijd mijn radio amper op had staan. Het zijn ook de jaren waar het met mij persoonlijk niet zo goed ging. Niet omwille van de kinderen, maar omwille van de relatie die mank liep. Een vriendin van mij dacht dat ik een postnatale depressie had, wat dus niet het geval was. Haar aha-moment kwam enkele jaren later toen ik apart ging wonen. Het mijne ook.

In 2004 ging mijn muziekwereld weer open, om zich dan weer voor enkele jaren te sluiten in 2006. Maar dat is een ander verhaal dat misschien de kop eens opsteekt in één van de volgende praatjes.

Nog even het boekje bij de cd erbij halen: 'De Frans regisseur en rollerskater Phil Dussol maakte tussen 1998 en 2000 de film 'Easy Money'. Hij zet een overval in scène en filmt vervolgens een wilde achtervolging van 6 minuten. Hij scheurt op rolschaatsen door het centrum van Parijs. Zonder toestemming. 'Champagne' lijkt perfect bij de kortfilm te passen. En dus wordt 'Easy Money' ook een videoclip. De luisteraars van Studio Brussel roepen hem in 2011 uit tot 'beste Belgische clip aller tijden'.'

Bij deze: Champagne van Millionaire:
(voor de ongeduldigen onder u: de muziek start op 1:17)


24 maart 2014

Photo challenge 5/52

Goed nieuws, gasten, het is nog maar de 5e week van 2014. Schoon weer voor de tijd van het jaar, dat wel.

Brugge is een beetje doods 's avonds, zo zegt men al eens. Er waren tijden dat men er een boek over schreef. Weliswaar op het einde van de 19e eeuw, maar sommigen beweren dat er nog niet veel veranderd is.

Maar één ding is zeker: wij zijn geen zombies. Alleen jammer dat het graf links achter wat afbreuk doet aan die bewering.
(u kan het intikken in google en dan komt u bij iets Spaans uit. Waar ik geen jota van begrijp)


19 maart 2014

Photo challenge 4/25

Ons begijnhof is ongetwijfeld één van de meest gefotografeerde plaatsen in Brugge in deze periode van het jaar. Maar ik heb er eentje met een zuster (begijntjes zijn er niet meer) en zonder extra volk. Speciaal voor u. Dan is het niet zo erg als je ook dit jaar weer niet in Brugge raakt.




18 maart 2014

Photo challenge 3/52

Met uw permissie ga ik even een inhaalbeweging maken. Dit houdt in dat ik hier meerder foto's in één week ga plaatsen. Dat is vooral omdat ik vorige zaterdag met de gidsencursus een wandeling door Brugge maakte en bijgevolg eens tijd had (en nam) om foto's te nemen. Een goede opvolging van de weken van het jaar kunnen we het niet noemen, maar we waren toch in Brugge. En daarbij: het is al sinds januari half lente, dus veel verschil valt er amper te merken.

Vorige week vrijdag was het hier 100 dagen. Onze Guido Gezelle zal het geweten hebben. Wat er precies op de arme man zijn hoofd hangt, weet ik niet, want ik kwam niet dicht genoeg. Het was immers de bedoeling dat we ook met de groep meeliepen. Van heel ver leek het een regenkapje, maar bij inzoomen bleek het toch wat anders (een blad met foto en tekst?) te zijn. Jammer dat ik de telelens niet mee had op dat moment. U zal het moeten doen met de foto genomen met de 'gewone kodak', zoals wij hier zeggen.


9 maart 2014

Belpop 1.1

Ik ga beginnen bij cd 1 en dan het rijtje aflopen tot 5 en dan opnieuw beginnen, al vind ik cd 1 niet zo mooi, zei ik. Waarom begin je dan bij 1, zei hij. Omdat ik van structuur hou. Dat zei ik dan weer. Bij deze bent u gewaarschuwd: ik hou van structuur. Ik hou niet van onverwachte wendingen, van het warenhuis dat zijn indeling verandert en mij compleet in de war brengt, van plannen die veranderen, van mijn werkstructuur die omwille van 1 telefoontje compleet naar de vaantjes is. U begrijpt het plaatje. Niettemin begrijp ik plaatje 1 nog altijd niet zo goed. Hoewel, bij het bekijken valt het op dat de meeste nummers te situeren zijn in het begin van de jaren '70, een aantal in de jaren '60 en een nog kleiner aantal daarbuiten. En de eerste jaren van de jaren '70, die zijn zo niet mijn ding qua muziek.

Maar goed: alles voor de structuur, dus ik schotel u iets voor waarvan het mij sterk verwonderde dat het Belgisch was. Ik herhaal even wat het Belpopboekje schrijft: "Soul van twee Portugese broers die in 1959 met hun ouders naar België vluchtten. 'Move' is hun grootste succes. Fernanda Lameirinhas wordt later bekend als chansonnier met een unieke Portugese crossover-stijl. Hij werkt regelmatig samen met Raymond van het Groenewoud."

Mij doet het vooral denken aan mijn eerste werk. Pas afgestudeerd als architect, ging ik werken bij een... architect (nounou, wie had dàt kunnen denken). Want zo hoort dat, als je pas afgestudeerd bent, dan moet je twee jaar stage doen. Ik ben er na mijn stage nog meer dan 5 jaar gebleven, tot de dag vóór mijn jongste dochter werd geboren. Het waren 7 toffe jaren en ik werd er overstelpt met de jaren '60, want hij was uiteraard een stukje ouder dan ikzelf. Jimi Hendrix, The Doors (tot mijn grote spijt, het zal  nooit goedkomen tussen mij en The Doors) en Janis Joplin werden altijd iets verhoogd in volume, want wij luisterden naar Studio Brussel en die werden daar van tijd tot tijd al eens gedraaid. Ik mag er eerlijk gezegd niet aan denken dat ik hen hele dagen had moeten horen, mijn kopje thee is het nooit geworden.

Maar goed. Jess & James voor u. Uit 1968. Toen was ik nog niet geboren. En u?

3 maart 2014

Belpop (intro)

Enkele verjaardagen geleden kreeg ik van mijn lief de cd-box Belpop kado. Ik had die gevraagd en hij had dat goed begrepen. Het blijft tot op vandaag één van mijn favorieten om mee te zeulen tussen mijn huis en mijn auto. Nuja, 'zeulen' is een groot woord, maar u snapt het plaatje.


Ooit had ik op mijn eerste blog een rubriekje over mijn schoolgaande jeugd. Die was ettelijke jaren lang, studeren heeft zo zijn voordelen. Om van bissen maar te zwijgen. Anyway: voor dat rubriekje zocht ik drie nummers uit die tijd en linkte die aan verhalen en uitermate spannende belevenissen uit mijn schooljaren. Het hoeft niet gezegd dat daar vanaf een bepaalde leeftijd jongens een grote rol begonnen te spelen, zelfs in die mate dat bepaalde mijn muziekkeuze grondig bepaalden. Het was, al zeg ik het zelf, een fijn rubriekje. Ik vond het zelfs jammer dat het ten einde was, maar terug naar school gaan had ik er dan weer niet voor over.

Heimwee naar vroeger doet mij echter teruggrijpen naar iets gelijkaardigs. Bij deze krijgt u dus op geregelde tijdstippen een belpopliedje met verhaaltje kado. Geen verhaaltje bij het liedje, dergelijke research moet u zelf maar gaan doen, wel een verhaaltje over Elke. Enig egocentrisme is de blogger niet vreemd, mij dus ook niet.

Ik kijk er al naar uit. Kwestie dat toch iemand er al naar uit kijkt.

2 maart 2014

Photo challenge 52 weeks: 2/52

Zozo, terwijl iedereen aan 9 zit, loop ik weer achter de feiten aan. Maar dat geeft niet (maak ik mijzelf dan maar wijs).

Ik ging even naar buiten om af te spreken met een vriendin en stootte op dit:




De aandachtige lezer zal ondertussen wel doorhebben dat 'dit' niet staat waar ik woon en officieel gedomicilieerd ben. Dit staat waar het lief woont en officieel gedomicilieerd is. Ik ben daar dus ook soms en het is als het ware mijn tweede thuis. En ik moet het eerlijk toegeven: zoiets schoons, dat hebben wij hier niet. Hij zal het graag horen, want zoals alle Gentenaars vindt hij Gent ver verheven boven Brugge. Ik laat hem maar denken. Zo blijft iedereen blij.