Het wordt hoog tijd om mijn kroost een wat nader te bekijken. Volgens de 'onderzoeken' die de laatste weken in overvloed verschijnen - een mens zou eigenlijk van een plaag willen spreken - blijkt dat ik het niet goed deed. Kinderen van holibi-koppels zijn gelukkiger. Fijn voor hen, denk ik dan, maar hoe komen ze daar nu toch bij? Helaas ben ik hetero, -1 voor mijn kroost. Ocharme.
Scheiden is uit den boze, uiteraard. Denk na vooral je het doet, want je maakt je kinderen ongelukkig. Dat is toch wat ik eruit begreep. Goed. 3 jaar nadenken zal wel genoeg geweest zijn, vermoed ik dan. Niettemin: nogmaals -1 voor mijn kinderen. Dat helt hier al gevaarlijk af.
Nu blijken ook nog dat je best een kind krijgt tussen je 25e en 29e als je een psychisch gezond kind wilt. Een kleine hoera hier ten huize: ik heb toch twee psychisch gezond kinderen op de wereld gezet. De eerste op mijn 28e. Nummertje twee ontsnapt ook net aan de verdoemenis, want ik was net geen 30. Maar of die redenering wel klopt, zal een nieuw onderzoekje wel uitwijzen.
Kort door de bocht geredeneerd heb ik dus kinderen met een neiging tot ongelukkig zijn. Volgens de studies althans. Evenwichtig zijn ze gelukkig nog wel. Kijk aan. Een mooie -1 voor allebei. Tot nu toe, want wie weet wat men nog gaat onderzoeken.
Om maar te zeggen: mijn haar komt er recht van, van al die studies. Laat ons eens iedereen wel om één of andere reden een schuldgevoel bezorgen. Het is ook een missie natuurlijk. Iemand moet het doen. Stel je voor, we zouden wel eens gelukkig kunnen zijn. Het idee alleen al.
En hoe voelen uw kinderen zich?
volgens mij hè, als de ouders gelukkig zijn, de kinderen ook.....
BeantwoordenVerwijderenen ik kan het toch een beetje weten, want ik werk met kinderen, maar of dat nu te maken heeft met leeftijd moeder, gescheiden of holebi, daar heb ik nooit iets van gemerkt!
maar hoe de ouders (of 1 ouder) zelf in hun vel zitten, dat telt volgens mij
Daar geef ik je volledig gelijk in. Toen ik na lang twijfelen (voor de kinderen o.a.) uiteindelijk toch de stap zette om te scheiden, zei de juf van onze oudste na een paar maanden dat het kind opengebloeid was. Mijn schuldgevoel (want daar blijf je toch mee zitten) was in één klap gehalveerd.
VerwijderenMijn kinderen voelen zich nogal ongeboren, eigenlijk. ;-)
BeantwoordenVerwijderenIk heb een collega die absoluut geen kinderen wilt van de tweede helft van het jaar, omdat die zouden 'achterstaan'. *roloog*
BeantwoordenVerwijderenOooo fijn ! Dan heb ik twee grote dombo's in huis zijnde van 9 en 26 november. Schuldgevoel in het kwadraat nu :-(
VerwijderenMisschien er voor de duidelijkheid bij vertellen dat het niet mijn meest favoriete collega is (eufemisme) en dat het mens foute prioriteiten stelt, maar soit.
VerwijderenZe zouden het geld voor deze studies eens aan een goed doel moeten schenken. Of een medisch onderzoek dat er daadwerkelijk toe doet.
BeantwoordenVerwijderenMmm, hier ook geen kinderen in holebi-omgeving, dus ook -1
BeantwoordenVerwijderenWel niet gescheiden, dus +1
Mijn leeftijd toen ik kinderen kreeg, dat is dus wel een probleem, want slechts 1 van de 4 viel binnen de goeie periode. Dus een goeie -1
De psychische gezondheidstoestand van de jongste zal dus duidelijk mijn schuld zijn, want op de koop toe las ik dat mensen een grotere neiging hebben tot het ontwikkelen van een depressie als ze een zorgeloze jeugd gehad hebben. Zucht.
Ik wil mijn eigen strafpunten niet op een rij gaan zetten. Ik doe wat ik denk dat goed is voor mijn kroost. Als dat nu binnen of buiten de lijntjes kleuren is volgens het boekje, ik trek me dat niet aan !
BeantwoordenVerwijderenDat opvoeden de moeilijkste taak is die een mens zichzelf aandoet, daar ben ik wel zo ongeveer zeker van !
Mijn poezen zijn gelukkig en als ze dat niet zijn, meer kan ik niet doen. ;-)
BeantwoordenVerwijderenIk krijg bubbels van al die studies ! En zeggen dat er (veel) mensen zijn die dat allemaal geloven en erger nog : ze leven er naar !
met eens studie kan je alles bewijzen, dus heb ik besloten om enkel nog de studies te lezen die in mijn kraam passen.
BeantwoordenVerwijderenDan ben jij duidelijk de uitzondering die de regel bevestigt! :-)
BeantwoordenVerwijderenDamn, mijn drie (!) kroezels zullen allemaal geboren zijn na mijn 33ste...
BeantwoordenVerwijderenDie mensen (onderzoekers) moeten toch iets doen he. Waar dienen anders al die subsidies voor ? Of zou dit via bedrijfsfinanciering werken door bvb producenten van anti-depressiva ?
BeantwoordenVerwijderenAlhoewel we grotendeels aan de happiness-voorwaarden voldoen, heeft onze oudste zich ook niet altijd happy gevoeld. Mogelijks hebben we haar geluk zelfs even in de weg gestaan. Niet bewust uiteraard. Ach, er zijn zoveel factoren die een rol spelen. Kinderen een warme en veilige (maar ook niet overbeschermende) nest bieden is volgens mij de grootste voorwaarde om je kinderen gelukkig te maken, of je dat nu met een partner van het zelfde geslacht doet, alleen of op latere leeftijd, dat is - lijkt me - bijzaak.
BeantwoordenVerwijderen