Mijn voeten hebben koud, maar gelukkig is het weer porto-weer. Daar krijgt een mens warme voeten van. En een warm binnenste, dat is ook mooi meegenomen. Maar als het moment komt om de bedstee op te zoeken is het eerste toch iets belangrijker. Want met koude voeten kan een mens niet slapen. Enfin: dit mens. Ok, ik heb dikke kousen en die durf ik aantrekken, zelfs met mijn mouwloos slaapkleed erboven, maar het blijft geen zicht. En ik heb een spiegel in mijn kamer, dus het is niet enkel de voor mij verborgen spin die het moet aanschouwen.
Vorige week, toen het nog lekker warm was, werd hier trouwens een groot geheim onthuld. In het bijzijn van mijn kinderen vroeg een medeblogster of ik nog schreef. Naar schatting 7 of 8 jaar na mijn eerste blogpasjes sloegen de pubers ten huize steil achterover (niet letterlijk uiteraard) en riepen in koor: "HEB JIJ EEN BLOG?!". Tot zover de geheimhouding ter familie. Ik heb hen plechtig laten zweren -uiteraard mits de nodige dreigementen- dat het niet verder mocht gaan dan dit gezin. Ik heb niet veel zin in meelezende familieleden, hoe leuk is sommigen onder hen ook mag vinden. Zij kennen mijn dreigementen. Een doordringende blik volstaat meestal om hen te laten weten hoe laat het is. Ze sidderen en beven dan ook van angst. *kuch*
Hoe dan ook: de kans dat het geheim bewaard blijft is toch voor zo'n 99,99% gegarandeerd. Ten eerste zijn ze zeer zwijgzaam als het dingen van anderen betreft. Ik weet welke helft van hun ouderpaar daarvoor verantwoordelijk is. Om een kleine tip te geven: hun moeder heeft een hekel aan geheimverklappende kletskousen. Ten tweede zijn ze meestal ook wat vergeetachtig.
En mochten ze, ondanks mijn hoop op vergeten, toch op zoek zijn gegaan onder het motto "ik heb je twitter al gevonden, dus ik zal je blog ook wel vinden, hoor", dan wil ik hier even iets duidelijk stellen:
Kinderen, dit blijft tussen ons. Indien niet, dan zal ik op jullie trouwfeest of samenwoningsfeest alle schaamtelijke dingen uit jullie kindertijd vertellen. Aan de volledige schoonfamilie en al jullie vrienden.
Zo. Bij deze zijn we het ongetwijfeld eens. *gniffel*
Dikke zoenen en vele knuffels.
Mama
Schitterend !!!.
BeantwoordenVerwijderenNog steeds niks gehoord. Ofwel houden ze het angstvallig stil, ofwel hebben ze hem echt nog niet gevonden.
VerwijderenIn mijn jonge jaren zou ik het op een "akkoordje" hebben gegooid met mijn moeder mocht ik zoiets te weten zijn gekomen. "Duizend frank (*) en we zwijgen als vermoord, mama."
BeantwoordenVerwijderen(*) De euro moest, in tegenstelling tot mijn ondeugd, toen nog geboren worden.
Sttt, gij onverlaat! Breng hen niet op wilde plannen!
VerwijderenDe medeblogster heeft je alleszins weer aan het schrijven gekregen. Driewerf hoera! Mag ze nog binnen bij jou? Trouwens, nooit van een kersenpittenkussentje gehoord. Zonder zo'n ding kruip ik niet in bed, ongeacht het seizoen, behalve bij een hittegolf, dan is het net niet nodig. Tip voor je kinderen: spoor de blog van je moeder op via de blog van de loslippige medeblogster.
BeantwoordenVerwijderenIk heb toch gelijk soms liever mijn kousen ;-)
VerwijderenZe kennen de blog van de medeblogster niet, dus ook dat zal niet helpen ;-)
Ik dacht dat je zelf al niet meer wist dat je een blog had, laat staan dat je kinderen het wisten :-)
BeantwoordenVerwijderenEn hoe verklaarde jij dan blogmeetings of kennissen/medebloggers aan de kroost ?
Ik ben alvast blij met het teken van leven hier !
Ik moest dat precies gewoon niet verklaren. Al zullen ze het volgende week wel door hebben, denk ik ;-)
VerwijderenDan zie ik dus een hoop blogsters en ze zijn erbij. Dat moest er dus nog bij. Erg duidelijk ben ik niet vandaag.
VerwijderenDat was ook mijn bedoeling ooit, ondertussen leest heel mijn werk en de buurvrouw mee. da's dus opletten geblazen als ge iets schrijft....Blijkt dat mijn wederhelft zo fier is dat hij in het wilde weg wat reclame heeft gemaakt :(
BeantwoordenVerwijderenIk heb gelukkig geen reclamemakende familie of zo. En op zich lette ik altijd wel op wat ik schreef, ik hield altijd wel rekening met het feit dat het ooit wel aan het licht zou komen. Je gegeneerd voelen over wat je moeder schrijft, dat is toch niet zo fijn, hé.
VerwijderenHaha!
BeantwoordenVerwijderenEn ik voel met u mee, wat de kou betreft: ik draag bommagebreide bedsloefkes, een zaligheid!!
ge moogt gerust zijn, ik had er vroeger ook zulke. Niet te evenaren.
VerwijderenWelkom terug :-) Ge kunt altijd terug opnieuw van blog veranderen hé ;-)
BeantwoordenVerwijderenBwaah, neen, ik ga het toch maar hier houden ;-) En merci!
VerwijderenRecht voor zijn raap, daar houd ik van ;-)
BeantwoordenVerwijderenIk maak ook nergens bekend dat ik een blog heb. Ik ben toch niet gek?
Inderdaad! Dat denk ik ook :-)
VerwijderenHAHA hilarisch!!! Je hebt natuurlijk vast nog wel wat compromitterende foto's van ze. Je weet immers nooit of het nodig is.
BeantwoordenVerwijderenHopelijk niet. Je hebt iig een leuk blog gemaakt van dit onderwerp.
Iedereen heeft dergelijke foto's van de kinderen, denk ik. Ik zoek ze alvast al even op ;-). En bedankt!
Verwijderenprima, chanteren werkt altijd!
BeantwoordenVerwijderenVoila! Je zegt het!
VerwijderenOei, gelukkig zei ik eind augustus ook niets tegen je dochter L want dit wist ik niet...
BeantwoordenVerwijderenDe kans dat dit ter sprake komt is meestal niet zo groot, hoor. En ah, ze weet het nu toch.
VerwijderenBlij dat je moest lachen. En welkom hier!
BeantwoordenVerwijderen:D Geweldig!
BeantwoordenVerwijderen