Spreekbeurt

Vorige dinsdag begon de les. Deze die ik verondersteld ben om 3 jaar te volgen en te eindigen als gids. Of toch als iemand die voor een gids kan doorgaan, ik ben wat voorzichtig als het over mijn eigen kunnen gaat. We zien wel.

De eerste les was alvast een topper, het ging over communicatie en dat boeit me wel. Het feit dat ik ook vorig jaar een cursus onderhandelen mocht volgen met een aantal collega's hielp in alle geval al, want een deel van deze cursus was hetzelfde. Er wordt echter niet verwacht dat we voor dit deel ontzettend hard gaan studeren, we moeten wel een soortement van spreekbeurt geven: 5 minuten praten over een favoriet kunstwerk. De woorden waren nog niet koud, of mijn hoofd draaide al op volle toeren. Ik heb een zwak voor kunst en ik wil een goed kunstwerk kiezen. Niet té bekend, maar ook niet zo onbekend dat er amper wat over te vertellen vallen of dat ze mij een creep gaan vinden. Dat wordt spannend... Ik voel mij weer 12 jaar, met dat verschil dat ik ondertussen gelukkig al wat meer zelfzeker geworden ben. Thank god voor dat. Daar willen we niet meer naar terug. Niet, zeg ik u. Ik had toen trouwens twee vlechten die Tirolergewijs op mijn hoofd vastgemaakt waren. Ik wil maar zeggen... Ge wilt het niet weten.