Nieuwjaarsbrief

Ik zei het nog niet, maar de maand januari is bedoeld om nieuwjaarswensen uit te strooien. Bij deze strooi ik gezondheid en vreugde uw kant uit. En vrede, dat ook. Het ding dat ik soms kan vinden, maar iets moeilijker kan behouden. Het komt wel met het ouder worden, daar ga ik maar van uit. Het is in alle geval al stukken beter dan pakweg 10 jaar terug. Hoopvol.

Zoals elke brave mens deed ik aan voornemens. Nu weet ik wel dat brave geen gave is, maar ik beschouw mijzelf al bij al nog bij het brave deel van deze wereldbevolking. Maar goed, ik ben aan het uitweiden in een richting waarvan ik niet goed weet waar ze mij heen zou leiden, als ze al ergens heen zou leiden. Voornemens dus.

Deel 1: de trap. Vanaf de eerste werkdag van 2013 zal ik de trap nemen. Ik heb dat vandaag al goed gedaan. 92 treden vanuit de ondergrondse fietsenberging tot aan mijn bureau 72 treden van mijn bureau tot de refter. Naar beneden, die laatste, maar ik moet na de middag hoe dan ook weer omhoog. Voor mijn geen buiten-gebruik-liften meer, neen meneer, neen mevrouw. Ooit krijg ik weer strakke billen, liever vroeger dan later.

Deel 2: verder blijven lopen. Na een wedstrijdloopje op 14 december bleek de harde ondergrond niet mijn ding te zijn. Het verdict was kort maar krachtig: ofwel sterk schokabsorberende loopschoenen, ofwel niet meer. Tenzij ik graag op bezoek ga bij de osteopaat. Op zich vind ik dat wel een brave mens (kijk, daar is er nog eentje), maar ik hou niet zo van dat alles-weer-op-zijn-plaats-steken. Als dat zo doorgaat, krijg ik nog het meest beweeglijke skelet van het westelijk halfrond. Het recordboek is echter niet mijn betrachting.

Deel 3: 5 kilo vermageren dan weer wel. Ze zijn erbij gekomen, ze kunnen er ook weer af. Simpel. Ik zal ook cola laten. Ik zal ook cola laten. Ik zal ook cola laten. Ik zal ook cola laten.

Deel 4: wat meer in mijn huis werken. Het idee 'ooit raakt het af, ik hoop alleen dat ik het nog zelf meemaak' nam vorig jaar net iets te vaste vorm aan in mijn hersenen. Het is een vorm van luiheid die eigenlijk niet bij mij past. En ik wil het eens proper hebben ooit. Dat ook. Mijn kinderen en mijn bezoek zal mij dankbaar zijn.

Deel 5: zuiniger rijden op de autosnelweg. Dat moest vandaag ook wel, want ik was vergeten tanken. Een mens gaat op die manier toch iets trager rijden. Verbruikt minder, is rustiger. Nu nog op tijd vertrekken en ik ben er helemaal.

En tot slot deel 6: genieten van het leven. Want elke dag kan de laatste zijn. Dat besef ik des te meer nu mijn collega het jaar ingaat waarvan ze het einde met grote waarschijnlijkheid niet zal meemaken.

Wat u gaat doen dit jaar weet ik niet, maar probeer alvast het laatste waar te maken. Elke dag zal u er mij dankbaar voor zijn. Het is u geraden.