Een halve waarheid is geen waarheid

Ik erger mij de laatste tijd meer en meer geel, groen en blauw aan allerlei praatjes en mensen-die-het-even-gaan-zeggen. Iedereen met een mening gaat die fijntjes even verkondigen. Te pas en te onpas, maar dan bij voorkeur te onpas. Zo ook daarnet weer op facebook. Niet bij de krantenberichten, want wat je daar leest, loopt meestal de spuigaten uit. Zo ook vandaag waar meerderen het reduceren van de grote vakantie ten overvloede bespuwen. Vol taalfouten. 'Jullie waren beter het hele jaar door geweest', denk ik dan. Los van mijn mening over het inkorten van de grote vakantie. Ik heb die nog niet. Nog niet genoeg over nagedacht. Ja. Nagedacht. Dat wat mensen met hun hersenen horen te doen, zeker vooraleer ze een mening gaan verkondigen in het openbaar.

Maar goed, ik wijk af. Vandaag stond op facebook een bericht van iemand over nieuwe regelgeving. Geen leuke, ik geef het toe, maar meteen weer iemand die toch even gaat verkondigen dat het 'de schuld van België is'. Pardon?! Ten eerste gaat het over Vlaamse materie. Het kan dus hooguit 'de schuld van Vlaanderen zijn'. Ten tweede wordt het opgelegd door Europa. Dat weet ik nu eigenlijk toevallig omdat ik er via mijn werk mee te maken heb. Dus ik deed wat ik normaal nooit doe in zo'n geval: ik heb gereageerd.

En nu zit ik er mij al heel de avond in op te jagen. In al die domme opmerkingen. Die dwaze prentjes waarbij het loon van een minister vergeleken wordt met al die andere categorieën. Want ja, natuurlijk, wij hebben een gelijkaardige verantwoordelijkheid. Waarmee ik zelfs niet eens wil zeggen dat ze dat grote loon effectief verdienen, maar wie ben IK in godsnaam om te weten of dat loon al dan niet gerechtvaardigd is? Heb ik die verantwoordelijkheid? Neen dus. Moet ik zoveel werken? Neen dus. Hangt het lot, inkomen, de levensstandaard van mensen en het milieu van mij af? Neen. Moet ik beslissingen nemen waarvan ik nachten niet kan slapen? Zelden.

En laten we het dan nog even over de petities hebben. Over het kappen en vervangen van bos bijvoorbeeld. Door het agentschap natuur en bos. Die stouterds, ja, die kappen dat natuurlijk voor hun plezier en om de mensen te pesten. Niet omdat ze van Europa doelstellingen moeten halen en natuur moeten creëren. Creëren, ja. Want natuur is geen natuur meer. Die wordt gemaakt en, als ze er al is, onderhouden. Maar dat weten ze blijkbaar niet, daar bij die petitie. Of het past niet in hun kraam. Ik weet al sinds mijn vorige werk dat petities zwaar te wantrouwen zijn. Ik onderteken ze dus nooit. Al zeg ik daarom -alweer- niet dat ze hun waarde niet kunnen hebben in sommige gevallen.

En met al dit hierboven, heb ik mijn afwas 'opgevrolijkt'. In mijn hoofd. En nu kruip ik weer in mijn kot en hou ik mijn meningen vanaf nu weer voor mijzelf. Dat gaat mij beter af. Kan ik weer hoofdschuddend lezen wat overal verkondigd wordt.