31 juli 2013

Over de grens

De grens der verdraagzaamheid durft alhier al eens laag liggen. Dit ligt meestal niet aan één ding maar aan een opeenstapeling der dingen. Het spreekt voor zich dat dit geen leuke dingen zijn, al durven ook de leuke uitputtend zijn, wat dan weer gevolgen heeft voor de verdraagzaamheid.Vermoeidheid, het is iets. Iets ambetants. Er was een tijd dat ik er nooit moe uitzag. Dat was in de tijd dat ik jong was. Studeerde. Zelfs toen ik nog kleine kinderen had. Ik was wel moe, maar ik zag er nooit moe uit. Tegenwoordig word ik al eens met mijn neus op de feiten gedrukt ('je ziet er moe uit'). Zeg dus maar: hardhandig geduwd. Hoewel ik net een spiegel in mijn badkamer ophing, weiger ik erin te kijken. De confrontatie is niet bevorderlijk voor mijn humeur. Ik ken dat mens niet dat terugkijkt. Ze ziet er precies zo moe uit.

Anyway: ik verlang naar rust. Naar het stoppen van de verbouwingswerken naast de deur. Op zich allemaal niks op tegen (ik moet ook nog verbouwen), maar er gingen enkele zenuwslopende momenten aan vooraf. En oh wait: het is bouwverlof. Die periode waarin de aannemers op reis gaan. Hoort u dat, mijn beste? Ver. Lof. Uitroepteken en veelbetekenende blikken.

Ik verlang ook ontzettend naar het verhuizen van de buren van het lief (weinig kans, het zijn krakers) die met hun lawaai en ontzettend asociaal gedrag mijn zenuwen de hoogte in jagen. Naar het begin van mijn rustvakantie (oja, keep on dreaming). Naar een proper en afgewerkt huis (oja, keep on dreaming in 't kwadraat). Naar ononderbroken slaap die minstens een volle 8 uur duurt. Naar een volle zak geld. Al zal dat dan wel weer stress met zich meebrengen.

Het is ook nooit goed.

(maar voor de zekerheid: laat die zak geld maar komen)

37 opmerkingen:

  1. Zullen we die zak geld anders delen? Ik kan daar ook wel goeie bestemmingen (ik ben zelf een héél goed doel, al zeg ik het zelf) voor bedenken...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. als ik hem ooit krijg/vind, behoor jij tot de top 5 die mag delen in de vreugde ;-)

      Verwijderen
  2. Ik word al moe van alleen het lezen... Sterkte! Er is licht aan het einde van de tunnel ;)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat is er altijd, daar ben ik van overtuigd (bij het laatste licht is er vermoedelijk niks meer daarna, maar licht zal er zijn ;-) )

      Verwijderen
  3. Ge moogt gerust de logeerkamer even komen bezetten! :-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ondertussen is dat al geregeld voor binnen een maand of twee ;-)

      Verwijderen
  4. aie, als de slaap begint te mankeren....:-(

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Anoniem8/01/2013

    PPFFF ja dat is ook zeker iets om vermoeid van te raken.
    Sterkte met deze buren.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bij mij is het gestabiliseerd ondertussen. Dat helpt.

      Verwijderen
  6. Anoniem8/01/2013

    Elke, iemand die echt moe is en die des avonds om 23.01 uur nog een hartekreet publiceert, vraagt om nog meer vermoeidheid. Ga lekker met een kuifje, een boek of een slagroompunt in bed liggen en laat de wereld voorbij trekken. Gooi de volgende dag een bom naar de buren. Spuit hun huis vol water. Kom voor jezelf op.
    Enfin, het is allemaal niet zo makkelijk met die warmte. Ik wens je veel rust en lekkere koude bakjes water om de voeten in te doen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Met slagroom in bed? Is dat niet om moeilijkheden vragen? ;-)

      Verwijderen
  7. Tja. Ik kan ervan meespreken. Het huis waar ik in woon, heeft aan één kant een heel dunne muur (een steentje of zo, typisch Brugs "probleem"). Anderhalf jaar geleden werd het huis verkocht en kwam er een alleenstaande vrouw in wonen. En die vrouw is... nogal luid. En dan bedoel ik: ze praat enorm luid, ze slaat met alle kasten, ze loopt ganse dagen met haar hakken op de trap (geen probleem dat je dat overdag doet, maar moet dat ook om 1u 's nachts?).
    Vorige week werd ik weer eens wakker en heb ik opnieuw op de muur moeten kloppen. De dag nadien heb ik er haar dan nog eens over aangesproken. Ze zegt dan altijd "dat ze er op zal letten", maar een aantal weken later is het weer van 't zelfde... Ik begrijp het ergens ook wel, het is niet volledig haar probleem, het ligt voor een groot deel ook aan de slechte geluidsisolatie. Maar daar kunnen we niks aan doen. De volgende keer dat ik verhuis ga ik daar in ieder geval zeker extra op letten. Nochtans had ik met de vorige buren nooit last, en ik woon er al 8 jaar.
    Een paar maanden terug kreeg ik ook te horen dat mijn andere buren een stuk willen bijzetten. Hopelijk starten ze daar niet mee in de week dat ik net met verlof (en thuis) ben. Ik zie het zo gebeuren...

    Het verlangen naar rust, ik snap het ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Weet je waar het stil is? Op het terrein van de psychiatrische instelling (serieus waar). Soms was het zo erg dat ik liever daar zou zijn. Maar dan zonder de problemen en medicatie. Hm. Toch maar thuis dan.

      Verwijderen
  8. Anoniem8/01/2013

    Oei meisje, je klinkt zelfs vermoeid !
    Geen verlof dit jaar ? Trek er eens op uit en laat je eens goed uitwaaien.
    Het huis afwerken is, hopelijk, voor ons voor volgend jaar. Ik zie er niet naar uit (anders was het al lang gedaan), wel naar de dag dat het gedaan is. ;-)
    Slaap zacht !

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. We zijn weg geweest en het was weliswaar een vermoeiende reis, maar op één of andere manier ook weer heel ontspannend.

      Verwijderen
  9. Wacht, als ge de veertig voorbij zijt...dan zeggen ze ook :oei ge ziet er moe uit, terwijl ge het helemaal niet bent.....dát is erg....

    BeantwoordenVerwijderen
  10. zo te lezen ben jij ook dringend toe aan VER LOF...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik wens je een rustige nacht en stille dag toe x

      Verwijderen
    2. Hoe dat je het weet ;-). En merci.

      Verwijderen
  11. Pfff, je kan maar moe zijn Sterkte er mee!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Alles gaat voorbij, ook dit. Gelukkig maar :-)

      Verwijderen
  12. Ononderbroken slaap die minsten acht volle uren duurt... ik droom met je mee...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Tegen dat ze eindelijk doorslapen, is uw eigen bioritme voor eeuwig om zeep....en kunt ge niet eens meer zo lang slapen....

      Verwijderen
    2. Soms lukt het hoor, Veerle. Een Vee: daar zeg je het. Ik had het niet mooier kunnen zeggen.

      Verwijderen
  13. Ik ken dat. Er was een tijd dat ik er niet x en y en z uitzag. Die tijd heet 'verleden'. Komt nooit meer terug, tenzij in herinneringen.
    Eens stevig halt houden zal je vroeg of laat toch moeten doen. Desnoods dwingt je lichaam je er toe en da's niet zo fijn. Gunt die baas van je je geen vakantie dan?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Jawel hoor, ik krijg congé. Behoorlijk wat zelf, ik klaag daar niet over. Het ging eerder over mentale rust. Maar die lijkt weer te keren. Ik ga toch écht nog geloven dat ik een herfst- en winterkind ben ;-)

      Verwijderen
  14. Poe, dat klinkt knap benauwend. Zó weinig rust kunnen vinden... Ik wens je veel sterkte en een heleboel moois toe voor de rest van het jaar. Pas goed op jezelf hè. X

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Kleine troost. Ik heb nu al wallen als ik geen 9 uur slaap per dag heb. Én de verbouwingswerken zullen hier wel nog een jaar of 7-8 duren... Kop op! :). #peirdemuylle

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Jouw slaap zal ondertussen ook wel al gestoord worden, vermoed ik. Maar hopelijk met heel wat blijheid ;-)

      Verwijderen
  16. Hoog tijd om een time-out in te lassen. Doen hoor x

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik heb wat rust genomen, maar soms zou ik meer willen. Nuja, het is beter nu, hoor.

      Verwijderen
  17. en? Een zomerslaapje gehouden inmiddels?:)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Zo lijkt het wel, hé ;-). En zeker ook: welkom hier :-)

      Verwijderen
  18. Anoniem9/06/2013

    Mentale rust is zo vreselijk belangrijk, maar eveneens ook echte rust en stilte in je omgeving. Helaas moet er tegenwoordig altijd en overal geluid zijn, alsof het een must is dat je moet horen dat het leven bruist.
    Het leven in al zijn facetten is vermoeiend, vooral als je je verplicht voelt om mee te doen aan de drukte en de ratrace. Je van tijd tot tijd afzonderen van alles wat geluid produceert of beweegt doet wonderen. Maar je moet het jezelf kunnen en willen toelaten (zonder schuldgevoelens) en het gewoonweg doen.

    BeantwoordenVerwijderen