Spijt

Ha, denkt ge nu, ze voelt zich niet alleen over alles schuldig, ze heeft ook nog spijt van en over alles. Eerst schuldig dat ze dingen gaat doen, dan spijt dat ze dingen gedaan heeft. Of niet gedaan heeft. Er is voor alles een reden om spijt te voelen.

Aber nein (mijn oudste dochter heeft voor het eerst Duits, dus ik begin alvast wat te oefenen). Spijt staat helemaal niet in mijn woordenboek. Dat vind ik nu eens de meest nutteloze emotie ter wereld. Gedane zaken nemen nooit keer, dus er spijt van hebben, heeft geen zin. Dat heb ik al beslist toen ik een 18-jarige was. Of daaromtrent, het is niet dat ik het bewust beslist heb.

Op mijn 16e had ik nog even spijt van het feit dat ik in mijn colère ruzie zocht (en kreeg) met een potentieel vriendje. Omdat ik daarna nooit meer zou weten hoe het kon geweest zijn. Ondertussen weet ik allang dat het leven meer in petto heeft dat dat ene potentiële vriendje. Case closed.

Dit gezegd zijnde: morgen (of overmorgen of de dag erna. Als ik tijd vind. En ik ga mij daar niet schuldig over voelen als ik de tijd niet vind): nijd.