23 januari 2014

Over vervuiling, vermoeidheid en de kerstboom

Silence is golden, naar het schijnt, maar daar heeft een mens op een blog natuurlijk niet veel aan. Al zou het in sommige gevallen toch beter zijn om te zwijgen. Het internet is al zo vervuild, nietwaar?

Maar goed, mijn silence is dus niet zo golden de laatste tijd. Ik ben namelijk moe. Niet moe-want-ik-ging-weer-uren-te-laat-slapen, maar moe-want-ik-ben-ziek. Het begon op 4 januari met een keelpijntje. Ik heb wel meer keelpijntjes, maar die duren altijd 3 dagen en gaan over in slijm. Niet langer pijnlijk, gewoon vervelend. Maar laten we daar maar even niet op ingaan, het is ochtend en ik wil niet dat mijn ontbijt terugkeert. Ik vind slijm immers vies. Net als klieren. Ik had nooit dokter kunnen worden. Het idee dat ik aan klieren zou moeten voelen om te weten of ze opgezet zijn, doet de koude rillingen over mijn rug lopen. Dit terzijde. Keelpijn dus. En hoesten.

De keelpijn ging niet over na 3 dagen. Dit had op zijn minst een alarmbelletje moeten laten rinkelen en dat deed het ook. Het werd nog erger toen ik tegen de donderdag overal spierpijn kreeg. En een opleiding. Tegen de avond was ik hondsmoe. Nog erger dan de vorige dagen. En dat bleef zo maar duren. En ik maar gaan werken, want sommige projecten zaten in een cruciale fase. En ik ging dat weekend ook naar Londen met het lief, want ik had dat gegeven voor zijn verjaardag en zijn nieuwjaar. En als je naar Londen kan, weliswaar onder de medicatie, kan je ook werken. Aja. Ik heb het uitgehouden tot de woensdag erna, toen was het belangrijkste gedaan voor die week en toen wou ik alleen nog maar in mijn bed blijven. 2 dagen slapen, de hemel. Alleen jammer dat het niet altijd lukte wegens lawaai in de buurt, maar goed.

Het weekend was beter. Dus ik kon eindelijk verder schilderen in mijn badkamer. Ik ben al sinds 25 december daar aan het werk. Het einde komt in zicht. Tot ik zondagavond besefte dat ik mijzelf weer had moeten overtreffen. Terug naar af. Weer heel de week thuis. Elke morgen uit mijn bed omdat de kinderen er zijn en we toch wel altijd samen ontbijten. Mijn werk moeten overlaten aan een collega, wat meerdere telefoontjes en mails betekende. Maar goed, tussendoor kon ik slapen. De spierpijn blijft. Ik blijf het gevoel hebben dat ik in mijn eentje een huis gebouwd heb. Het is al donderdag en ik wil er vanaf. Ik had nooit gedacht dat ik het zou zeggen: ik wil weer gaan werken. Maar ik vrees dat ik morgen terug naar de dokter moet. Nog eens bloed prikken en kijken of er nu iets te vinden valt.

Ik kan en mag dingen doen. Het is dus niet dat ik heelder dagen in mijn bed of zetel lig. Ik heb honger en geen koorts. Ik zie er behoorlijk normaal uit. Ergerlijk eigenlijk. Ik zie aan mijn moeder dat ze het niet gelooft. Ga wat meer buiten, zegt ze. Ga wandelen. Ik ging maandag te voet naar de dokter. Ik was doodop toen ik er aankwam. Wandelen. Mijn gat.

Ik heb vermoedelijk het enige huis in Vlaanderen waar de kerstboom nog staat. Tot groot jolijt van de kinderen, die laten elke avond de lichtjes branden. En zo heb elk nadeel altijd zijn voordeel. Gelukkig maar.

24 opmerkingen:

  1. Oei, toch niet de kuskesziekte zeker? Veel beterschap!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Neeje, daar heb ik antistoffen tegen. Moet ik ooit eens gehad hebben, ben er mij niet echt bewust van geweest. Ik herinner mij een zeer zware griep ooit, misschien was het dan toch geen griep.

      Verwijderen
  2. Anoniem1/23/2014

    Doet mij inderdaad ook aan klierkoorts (of de kuskesziekte) denken. Begint doorgaans met iets dat op keelontsteking lijkt, maar je blijft ziek, en vooral hondsmoe. Ik heb dat jaren geleden ook gehad en heb twee maanden in mijn bed/zetel gelegen (hoogste intellectueel mogelijke bezigheid: filmkes van de smurfen op alle mogelijke zenders bekijken - en let wel, ik zat toen al op de univ). Goed laten nakijken dus, en ondertussen veel en vooral snelle beterschap gewenst!
    En van die kerstboom, je bent niet alleen. Bij ons staat hij ook nog. Uit luiheid (en ook wel uit gebrek aan energie en te veel andere dingen aan mijn hoofd). Maar toch ook omdat ik zelf die lichtjes in deze donkere maand nog heel erg gezellig vindt.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Voor het eerste deel: zie antwoord bij Fresco hierboven. Voor deel 2: ik heb uiteindelijk de moed samengeraapt en hem buiten gezet. Wel eerst ontdaan van de versiering, hoor, zoals het hoort ;-)

      Verwijderen
  3. Je lichaam zegt "stop". En dat moet je dan ook even doen. En zelfs als vinden ze iets, zal de oplossing toch "rust" zijn, vrees ik. In ieder geval: heel veel beterschap!

    PS: mijn kerstversiering (een boom heb ik niet) hangt er ook nog, dus je bent lang niet de enige ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bijna identiek de woorden van de dokter. Je hebt je roeping gemist ;-).
      Ik heb hier een kerstster die hier jaar in jaar uit blijft hangen. De boom is ondertussen weg. ;-)

      Verwijderen
    2. 't Is nooit te laat voor een carrièreswitch, toch? :-) Mijn kerstversiering is ondertussen ook opgeborgen...

      Verwijderen
  4. Ik ken iemand waar die kerstboom tot Pasen blijft staan.

    Veel beterschap!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Tot Pasen?! Dat zal toch ook geen echte zijn, denk ik?

      Merci! Het betert ondertussen wel.

      Verwijderen
  5. Ai jong dat klinkt echt niet goed....maar als ik lees waar gij allemaal mee bezig bent.......wel wat veel, hé....hoe minder ik plan en doe, hoe beter en energieker ik mij voel, maar ja die van mij zijn al groot, ik heb makkelijk praten.....

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik heb soms nochtans het idee dat ik bijna niks doe ;-). En ik heb altijd het idee dat jij zo'n bezig bij bent!
      Mijn kinderen zijn ook niet meer zo klein natuurlijk: 15 en 13.

      Verwijderen
  6. Erg herkenbaar, Elke. Begin januari was het bij mij ook van dattem. (Check 9/1 op mijn blog). Nu pas voel ik me wat beter. Erg hoopgevend klinkt dit niet, I know. Rust is in dezen de beste dokter, believe you me.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik zag het nu, moet dit over het hoofd gezien hebben bij het lezen. Het begint te beteren, maar heb toch bloed laten nemen. Deze week heel rustig aan gedaan, hoor. Ik mag volgende week nog thuis blijven, zal zien hoe het evolueert. Ben jij er helemaal vanaf nu? 't Is toch maar iets vies, hé. Onze bezige huisvrouw sukkelt er trouwens ook mee.

      Verwijderen
  7. Belangrijkste is dat je terug op je plooi komt. De rest is voor later.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat is waar, maar helaas staat die badkamer dus half in verf. Ook ambetant natuurlijk.

      Verwijderen
  8. Dutske toch! Ik hoop dat ze vinden wat er is en dan ook nog een wonderpilleke hebben om het op te lossen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Als ze al zouden vinden wat het is, dat zou al iets zijn, hé. Nu lijkt het uiterlijk alsof ik niks heb.

      Verwijderen
  9. Anoniem1/23/2014

    Ik ga wachten met commentaar tot het logje waard e energie weer vanaf spat. Of ook weer niet ? Dat wachten bedoel ik he. En nee, ik heb niet gedronken. :-) Maar (echt) rusten kan nooit kwaad. Batterijen laden immers maar half zo snel op als het toestel nog actief is. Veel beterschap !

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Merci. En zeker dat je niet een beetje dronken bent? :-D

      Verwijderen
  10. Doet me ook aan klierkoorts denken... Beterschap hoor! En onze kerstboom staat er ook nog steeds ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Toch geen klierkoorts, neen (zie antwoord op eerste reactie). En de boom is hier al weg ondertussen (zie antwoord op tweede reactie). Merci in alle geval. En welkom hier. :-)

      Verwijderen
  11. Oh Elke, heel veel beterschap en al evenveel rust gewenst! neem je tijd en laat die boom nog maar wat staan: dat is gezellig!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik was 'em eigenlijk beu. Nu staat ie schoon te wezen buiten, dat is ook goed. Ik zal goed rusten, juffrouw sanske. Merci :-)

      Verwijderen
  12. Anoniem1/26/2014

    Geniet van je rust en doe het ook rustig aan. Je moet de kaboutertjes ook een kans geven, hé. ;-)

    BeantwoordenVerwijderen