1 juni 2014

Queen

"Genees dan toch", sprak ik, maar helaas, ik blijk Jezus niet te zijn. Hoe erg ik ook probeerde er op in te praten, het lukte niet. Op de plek waar mijn knie wat (nogal) hardhandig met een fietspad vol zand en keitjes in aanraking kwam, verscheen een dag na het uitwassen en behandelen een ware vochtaflatende plek. Druppelsgewijs liep er om de zoveel tijd een straaltje etter richting mijn rechterenkel. Wat wel nog zo normaal was, gezien het ook mijn rechterknie betrof. Gelukkig was het niet van die aard dat het ook mijn rechterenkel bereikte, dat zou nogal wat geweest zijn. Ik hoop dat u niet aan het eten bent.

Ik dus naar de dokter, die het geheel aanschouwde, mij instructies over uitspoelen, ontsmetten en insmeren met wondhelende zalf meegaf en speciale kompressen voorschreef die er niet in zouden plakken. Dat het tegen de donderdag toch wel dicht zou moeten gaan komen, zo. Wat dus niet gebeurde. Ik ben dol op feestdagen, maar niet als ze vallen op een moment waarop je eigenlijk een dokter nodig hebt. En onze lieve Heer was ten hemel opgenomen, dus daar had ik ook niet zoveel aan.

Onderhand had ik tegen donderdag - wegens ferme pijnscheuten, een warme knie en zwelling - al het idee dat ik een knieamputatie zou moeten ondergaan. En omdat dat wat raar zou zijn, zou vermoedelijk ook mijn onderbeen eraan moeten geloven. Ik zeg het niet graag, maar het dramaqueengehalte van mijn jongste dochter heeft ze misschien van niemand vreemd. Van haar vader, dat spreekt voor zich. Gelukkig had mijn vader, die dan weer geen enkel dramaqueengehalte in zijn lijf heeft, mij al een zalfje meegegeven dat toch wel leek te helpen.

Niettemin besloot ik vrijdag met enige spoed de huisarts opnieuw op te bellen. Er bleef maar rommel uit die knie komen en zo net vóór het weekend heeft niemand daar echt een boodschap aan. Daar bleek dat mijn eigenste lijf een soort witte film (ik ben de naam vergeten en ik ga het ook niet opzoeken op google wegens dat ik geen smerige foto's wil zien) op de wonde gelegd had en dat die de wondheling verhinderde. En dat zag ze niet graag. Er werd een ietwat akelig woord uitgesproken: weg schrapen. Eens mijn beeld van amputatie bijgesteld was, leek het schrapen mij eigenlijk ook niet zo aanlokkelijk. Maar dat moest niet onmiddellijk, alleen maar als het tegen woensdag niet weg is. Ik kreeg een zalf voorgeschreven en nieuwe instructies die ik braaf opvolgde.

Om maar te zeggen: het ziet er al beter uit. Ik sluit de dramaqueen weer op in haar hok en binnen een week of zo kan ik eindelijk weer beginnen lopen. Want tegen 19 oktober moet ik die 10 km mét trappen lopen halen. Iets waar ik ongelofelijk veel zin in heb. Veel meer dan in kuisen. Dat laat ik die dramaqueen anders even doen.

19 opmerkingen:

  1. Oei, dat blijft toch aanslepen, goed dat je naar de dokter bent geweest, maar je had echt niet tot vrijdag moeten wachten. Duimen dat het wegschrapen niet hoeft en de nieuwe zalf voldoende is!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ah ja, ik ben van de soort die denkt dat het vanzelf over zal gaan. Wat het dus niet deed... De zalf helpt gelukkig wel goed, ik zie het kleiner en kleiner worden. Nog even te gaan.

      Verwijderen
  2. Alles is leuker dan kuisen :D
    Dramaqueen of niet, je eigen kruis weegt altijd het zwaarst. En dat wegschrapen klinkt ook wel vies en eng. Zover komt het gelukkig niet.
    Het beste met je knie!
    Liefs Kakel

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, dat eigen kruis, maar toch... Ik heb een vriendin van wie ik niet snap dat ze 's morgens nog uit haar bed raakt. Alle miserie op een hoopje, het is vreselijk. Dan ben ik er nog goed aan toe, hé. Knie wordt langzaam maar zeker beter :-)

      Verwijderen
  3. het is echt niet uitlachen, echt niet!!!!! maar ik vind het dus echt wel grappig! echt wel :-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Maar dat weet ik toch ;-) (en het is ook wel een beetje de bedoeling dat het grappig is. Lachen met jezelf is meestal nog de beste methode).

      Verwijderen
  4. Wat een mens toch lijden kan,en een knie niet om te lachen, ik spreek van ondervinding.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het is mijn favoriete valknie precies: er zaten ook al eens draadjes in en de pees was half gescheurd. Nu valt het precies nog mee dan. En die andere pijn was 20 jaar geleden, dat ben ik vergeten ondertussen.
      Wat heb jij dan voor met je knie?

      Verwijderen
  5. Ik zou toch al aan prothese beginnen denken :-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat deed ik, maar het leek me toch handiger om maar gewoon te genezen ;-)

      Verwijderen
  6. Anoniem6/02/2014

    Mag je die Urban Trail ook in rolstoel doen ? Want dan maakt de uitkomst van deze kwetsuur niet zoveel uit, wel ? :-) Grapje want ik hoop dat het goed komt voor je.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Je mag misschien wel in een rolstoel, maar aangezien het trappen lopen inbegrepen is, denk ik dat ik een paar rolstoeldragers nodig zal hebben. Ben je kandidaat?

      Verwijderen
  7. Ach, troost je: mijn schoonmoeder had onlangs pijn onder haar linkerborst. Het bleek een gezwollen knie te zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Een paar jaar geleden was mijn oudste ook gevallen met de fiets, veel drama later (die is daar zooo goed in !) zaten we bij de dokter die een slijmbeursontsteking vaststelde (dikke, gloeiende knie) Pilletjes en zalf waren de remedie. Ik ben zelf zo een nuchter geval die niet gauw aan pijntjes toegeeft, toen diezelfde dochter onlangs vroeg haar af te halen op school en direct naar de dokter te rijden, dacht ik nog dat ze weer overdreef. Tot de dokter haar koorts opnam en het stoofke op 39,3°stond ... Elk kent zijn eigen pijn zeker ?
    Beterschap voor je knie !

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Zo erg is het hier gelukkig niet gesteld, maar ik begon toch te vrezen voor een ontsteking, eerlijk gezegd. En serieus: ik heb ook niet zo rap last van pijn, maar dees was niet goed.

      Verwijderen
  9. Anoniem6/03/2014

    Oei, dat klinkt niet leuk.
    Zelf heb ik daar nooit last van : ontstoken wonden zijn me vreemd maar ik mag het niet bedekken en ik pruts er altijd aan.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het is ook de eerste keer dat ik dit voorheb eigenlijk. De korst op mijn kin is ook al losgeprutst, hoor ;-)

      Verwijderen
  10. Ik ga voorlopig passen voor de Brugge Urban Trail, maar misschien kom ik wel supporteren :-) Sterkte met de knie en verzorg je goed!

    BeantwoordenVerwijderen