Het concept

Door de jaren heen komt een mens nogal wat mensen tegen. Zo leerde ik in de vorige jaren een groot aantal bloggers kennen, in levende lijve of niet. Eentje wel heel erg lijfelijk, maar dat las u hiervoor al. Een aantal zag ik nog nooit of nog maar één keer, maar dat betekent niet dat de band daarom minder groot is. Ondertussen ben ik als Vlaamse deel van een overwegend Nederlands groepje blogdames. U mag dat overwegend best wel breed nemen: ik ben de enige niet-Nederlandse. Dat was even wennen in het begin. Zoals u misschien wel weet, zijn Nederlanders veel meer open. Wat ik nog maar amper denk, hebben zij al gezegd. Soms is het uitermate grappig, soms is het even slikken, maar het is altijd een verrijking. Wat zijn ze fijn, mijn Nederlandse blogvriendinnen.

Iemand van het groepje kwam enige tijd terug met een leuk concept aanhollen. Nu zou ze dat niet meer doen, dat hollen, ze is immers net-niet-hoogzwanger. Daarom gaan wij ook over een weekje bij haar op bezoek. Omdat zij niet meer kan hollen.

Maar het concept dus. Dat heet Round Robin. Het is simpel: iedereen schaft zich een boekje aan, vult ongeveer 8 bladzijden (ik hou het meestal bij 6) en stuurt het op de afgesproken datum door naar de volgende. Bij mij wringt het schoentje al eens bij de afgesproken datum, want ik ben tegen dan meestal niet klaar. Al meermaals moest ik mij verontschuldigen bij de blogster na mij, maar ze mort niet (of toch niet luidop). Niettemin is het heel fijn om doen. U moet het ook eens proberen. Maar even niet met mij, we zijn nog maar halfweg.