12 oktober 2012

Zij en ik

Wij gaan lopen, zij en ik. Ik deed het al eventjes, maar zij wou mee. Vooral omdat iemand in de turnles honend vroeg 'of ze wel sport deed en ja, dat ze wel kon zien dat ze het niet deed omdat ze haar gedubbeld had bij het lopen'. Zij noemt het kreng 'de tuttebel'. Ik had heel wat lelijkere woorden in mijn hoofd, maar 'tuttebel' is ook ok.

Ik deed het vooral omdat een vriendin het wou doen. Ik wou ook, maar niet alleen, kwam dat even goed uit. Mijn vastberadenheid is immers niet van die aard dat je er een eervolle vermelding mee kan verdienen. Laat staan een nobelprijs voor pakweg aanhoudend gedrag met vrede tot gevolg. Ik maak mij geen illusies. Toch daarover niet.

Ondertussen zijn we dus met 4 en de samenstelling wisselt al eens. De snelheid en afstand is afhankelijk van wie mee gaat. Het is altijd fijn. Maar zij en ik alleen, dat is het fijnste van al.

6 opmerkingen:

  1. Lekker he, lopen. Ik had nooit gedacht zoiets hardop te zeggen, maar goed. Lekker!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. ja, gek toch, hé. Ik vind dat je er zoveel energie van krijgt achteraf. Dat is echt raar :-)

      Verwijderen
  2. ahja. ik snap dat wel. dat van het lopen,dat niet, maar van dat samen. genieten!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Inderdaad. Vandaag wou ze niet mee, teveel werk voor school. Jammer, maar er komen er nog :-)

      Verwijderen
  3. Ik heb het eens geprobeerd, maar ben helaas in bezit van een kapotte heup. Jammer. Want het lijkt me heerlijk gewoon de schoenen onder te kunnen binden en te gaan. Graag wel alleen, ik ben niet zo van de groepjes...

    BeantwoordenVerwijderen