Je moet wel, er is geen andere optie

Ik ging vroeg slapen, dacht ik, maar ik wou eerst nog even bellen naar de vriendin met slecht nieuws. Kanker, een soort waarvan je niet kan genezen, maar die wel toekomst biedt om ermee te leven. Als je geluk hebt, maar dat is altijd zo met die dingen. Pak je een lotje en je ziet wel of het geluk brengt.

Ik zou niet zo lang bellen, ze zou wel moe zijn. Ze was moe, maar lag al heel de dag in de zetel. Ze had tijd. Ik werd overspoeld door de laatste weken en maanden. Ik zie haar niet zoveel en we hebben ook geen gemeenschappelijke vrienden die het nieuws hadden kunnen brengen, dus ik wist het nog niet zo lang. In het begin hadden we gemaild, want ze was er slecht aan toe. Er viel dus veel te vertellen. Ik maakte tijd en stelde mijn slaap uit. Dat doe ik morgen wel op de trein.

Er was veel moed en er werd gelachen. Het was lastig geweest, maar nu was het beter. Het zou weer lastig worden, maar daarna ging ze weer werken. Weeral pakken moed, dacht ik. Ik hoop dat het dit keer wel werkt.