Date

Vorige vrijdag had ik een date. Niet met een vreemde man, ik blijf lekker bij deze, maar met een aantal vrouwen. Drie vrouwtjes-in-spé en zeven volwassen vrouwen. Allen alleenwonende buurvrouwen, sommigen met vriend, maar die mocht niet mee. Ik betwijfel ook zeer sterk of die mee wilden, zo tussen al die vrouwen.

Ik bleek de jongste, toch tot de mij onbekende buurvrouw arriveerde. Ik woon hier ondertussen meer dan 5 jaar en had haar nog nooit gezien. Dat kan aan mij liggen, maar de rest kende haar naam niet, dus het zal wel niet geheel aan mij gelegen hebben. Niettemin: sympathieke buurvrouw. Maar haar leeftijd hebben we niet gevraagd, dat doe je niet op een eerste date. Ik schatte haar iets jonger dan mijzelf, maar schijn durft al eens bedriegen.

We hadden hapjes, cava en oliebollen met wijn. Ik was eerder die dag nog niet in mijn haak, gelijk ofdat we zeggen. De maag deed nog pijn, zelfs na amper een wit broodje met kaas, maar gaandeweg de dag werd het beter. Omdat ik de oliebollen bakte, moest ik hoe dan ook opdagen. Sinds de oliebollen ben ik spectaculair beter. Had ik dat nu eerder geweten... Al die miserie van vorige week voor niks.

Maar eigenlijk wou ik het over humor hebben. Want die avond bleek dat mijn vorm van humor toch niet de algemeen aanvaardde is onder de niet-bloggende en niet-comedy-kijkende medemens. Iemand zei iets wat ik ontzettend grappig vond. Iedereen keek wat verbijsterd omwille van mijn luide lach. De enige twee die hadden kunnen lachen, ware het niet dat ze een gezelschapsspel aan het spelen waren, waren mijn dochters. Ik viel bijna van mijn stoel. Er is nog een andere wereld dan degene waarin ik leef. Wie had dat ooit kunnen denken.