2/7

Ik vind 'Rango' geen mooie film, zei ik. Het was niet dat ik zelf keek, dat deed zijn zoon. De film is van mijn dochters en die vonden hem ook leuk. Ik niet.

'Tuurlijk niet', zei hij 'jij houdt niet van het type dat de hoofdrol speelt. Net zoals je niet van Jack Sparrow houdt in Pirates of the Carribean'. Jij houdt gewoon niet van praatjesmakers. En dat is er zo eentje die veel praatjes heeft en er zich op het einde toch uit weet te redden. Net als Rango.'

Hoe waar. Ik heb hartgrondig het schijt aan praatjesmakers. Veel blabla, weinig om het lijf. Ik heb er genoeg gezien in mijn leven, maar helaas blijven ze opduiken op plaatsen waar je ze wel en niet verwacht. Op het werk, dat is het ergste. In mijn privéleven kan ik ze nog vermijden, maar op het werk blijf je ermee geconfronteerd. Met die types die de pluimen van een ander gebruiken tot hun meerdere eer en glorie. Van die mensen die de baas altijd imponeren terwijl ze altijd minder doen dan een ander. En daar loopt de baas dan weer in. Van die collega's die ook altijd een excuus klaar hebben om hun nietsdoen te verhullen en er nog mee wegkomen ook. Ook voor hen lijkt de film altijd goed af te lopen.

*gruwel*

Maar het komende jaar zal het geen waar zijn. In 2014 ga ik niet over mij laten lopen. Dan gaan we collectief er iets aan doen, samen met de anderen die er het sch**t van krijgen.

Of neen. Toch weer niet. Zoals gewoonlijk.

Oh wait. Ik ging iets positiefs schrijven. Iets goedgezindmakends.

Morgen dan maar. Of straks. Want als ik wacht op morgen, raak ik nooit aan 7 stukjes vóór nieuwjaar.