Ik moet toch leren om eindelijk in mijn leven eens haalbare doelen te stellen. Nooit raakt hier iets af in de tijd die ik voorzien heb. Ik herken mijn jongste dochter daarin. En mijzelf dus blijkbaar ook. Deze week dus weer. 7 stukjes tegen het einde van het jaar. Waarom in godsnaam? Om er weer niet te geraken? Mijn badkamer afwerken in een week. Even buiten de grote gaten gerekend die laagje per laagje moeten opgevuld worden (damn you, aannemers en damn you, oude pleister) en tussendoor nog moeten drogen. Het spreekt vanzelf dat dat dus 3 dagen langer duurde dan gedacht. En ik ging morgen eigenlijk mijn laatste laag schilderen. Ik moet nog beginnen schilderen verdorie. Hate it. Niet dat schilderen, al die voorbereiding vooraleer je kan beginnen schilderen. En dan komt nog het moment waarop je alles moet afplakken, ook zo fijn. Bleh. Ik zal al blij zijn als ik tegen zondagavond klaar ben. In afwachting zijn dus ook de gordijnen weg in de badkamer. Dat zullen de meiden fijn vinden als ze hier aankomen morgen.
Anyway. Haalbare doelen dus. Eén van de belangrijke principes van doelen stellen. Ik moet misschien mijn boek maar nog eens lezen.
Of misschien moet ik maar beter nog wat verder werken. How 'bout that?
Als je maar plezier hebt, denk ik soms... En misschien heb je wel haalbare doelen gehad op vlak van plezier deze week: die mogen er ook zijn hé :-)
BeantwoordenVerwijderenhaalbare doelen, allemaal goed en wel, maar ook wel blijven dromen he... en jezelf af en toe eens uitdagen, de lijn wat verder leggen
BeantwoordenVerwijderenHad jij geen cursus time management gevolgd? :-p
BeantwoordenVerwijderen