Onbehagen. Het gevoel dat mijn leven overgenomen lijkt te hebben op compleet oncontroleerbare wijze.
Onbehagen over delen van het werk die, omwille van dingen die niet in mijn macht liggen, compleet lijken te ontsporen. Niet dat mij dat kwalijk kan genomen worden, ongetwijfeld lopen anderen met hetzelfde gevoel rond. Jaren werken, onderhandelen en zwoegen en finaal botsen op mensen die nooit met de neus in dezelfde richting zullen staan. Wat op zich niet hoefde, enig begrip was al goed. Maar tegenstrijdigheid was nog nooit zo confronterend. En dat terwijl we op een boogscheut van relatieve vrede stonden. Mijn frustratie is torenhoog. Maar gelukkig had ik een goede evaluatie en een goed gesprek met mijn baas.
Onbehagen over de vermoeidheid die mij parten blijft spelen en mij, na een nacht slecht slapen, meteen weer na de werkdag de zetel in duwt of in het weekend zelfs overdag in bed. Onbehagen over de controledokter, die vond dat ik maar op mijn tanden moest bijten nu er niks te vinden was, en mij dus maar vroeger terug naar het werk stuurde. Wat ik dan maar deed. Totaal onterecht, zo blijkt, maar ik ben nu weer in gang, dus wat doet een mens. Maar ik zadel mijn collega nu niet op met mijn werk.
Onbehagen omdat mijn weegschaal steeds hogere cijfers begint aan te tonen en ik ook dat geen halt lijk toe te kunnen roepen. Al ben ik weer beginnen fitnessen, maar zelfs dat geeft mij niet het gevoel dat ik er wat aan doe. Maar goed, ik ga toch al.
Onbehagen over mijn tijdverspilling op sociale media die mij op meerdere vlakken enorm kunnen irriteren. Maar op andere vlakken dan weer niet.
Onbehagen omdat bepaalde fysieke pijn in volle hevigheid terugkomt en ik op den duur denk dat het niet meer over zal gaan. Maar maandag mag ik naar de dokter.
Onbehagen omdat bepaalde mensen (weer) (onrechtstreeks) in mijn leven verschijnen terwijl ik die daar niet wil. Omdat ik daar blijkbaar ook geen controle over heb en geen controle over mag hebben. Onbehagen omdat ik vind dat ik niet begrepen word. Maar dat zal wel niet zo zijn.
Onbehagen omdat ik voel dat ik ergens begin te raken waar ik niet wil zijn. Oververmoeid. Overwerkt. Overgestresseerd. Ongelukkig. Maar blijkbaar moet je dat soms hebben, je wordt er weerbaar van.
Mijn gat.
Van nachtelijk schrijven wordt een mens zelden vrolijk.
BeantwoordenVerwijderenEen dokter die niets kan vinden, maar blijven met klachten lopen, het zou niet mogen ! Schildklier al eens laten onderzoeken ? Dat zou de moeheid en zelfs de gewichtstoename kunnen verklaren (tenzij dat je dat laatste aan een veel eten/snoepverslaving te danken hebt - maar daar moei ik me niet mee !)
BeantwoordenVerwijderenEen andere vriendin gaf dat ook al aan. Ik snoep op zich wel, maar niet meer dan vroeger. Misschien zijn het de jaren waarin de kilo's blijven plakken. Andere leeftijdsgenoten hebben er ook last van. Hoe dan ook: nieuwe afspraak morgen.
Verwijderen'Mijn gat' is de beste relativering. Overal meer je gat aan vegen. Je lichamelijke en geestelijke gezondheid staat uiteindelijk voorop.
BeantwoordenVerwijderenEen batterij energieopwekkende vitamines doen mij alvast enorm goed. Al eens overwogen?
Ik heb daar moeite mee, met mijn gat aan dingen vegen (buiten aan het toiletpapier, dat is onder controle). Ik heb vitamines gekregen, ja. Maar ik dacht dat jij daartegen was?
VerwijderenIn principe volstaat een evenwichtige voeding en heb je geen supplementen nodig, dat klopt. Maar door mijn bijwijlen zware arbeid vreet mijn lichaam energie. Zonder vitamines zou ik me al snel zo slap als een vaatdoek voelen. (Been there, experienced that, never again.)
VerwijderenAh, maar ik doe niet zo'n arbeid natuurlijk. Niettemin: ik pak ze en ik heb het gevoel dat het geen zier helpt. Slapen lijkt het enige te zijn dat ervoor zorgt dat het beter is.
VerwijderenHet was helemaal verkeerd van die controlearts om je terug naar het werk te sturen... Ik hoop dat de aankomende lente en zomer veel beterschap brengt voor je!
BeantwoordenVerwijderenInderdaad compleet verkeerd, heb het ook aangekaart bij mijn baas (hij had hem niet gestuurd, dat gaat automatisch bij ons). Indien nodig blijf ik weer thuis. Morgen naar de dokter.
VerwijderenHeeft de dokter wel alle cijfertjes en zo bekeken ? Toen ik net voor de kerstvakantie bij de dokter ging heb ik mijn bloed laten odnerzoeken. Gelukkig kreeg ik een dubbel van de resultaten, en toen ik hem zei dat dat ene cijfertje wel hoog lag zei hij plots... o ja, inderdaad, dat kunnen we beter nog eens laten nakijken. Sindsdien neem ik pillekes voor hetgeen Eilish aangeeft.
BeantwoordenVerwijderenEnfin, onbehagen, het bekruipt je sneller dan je wil als de weerstand wat daalt. Jaja, mijn gat ook ;-)
Ik ga er van uit van wel, maar ik zal vragen om ze morgen eens te overlopen. Ik vermoed ook een samenhang van alles een beetje. Heb mijzelf ook geforceerd eind vorig jaar/begin dit jaar. En toen liep ik, zoals een vriendin dit weekend zei, tegen mijzelf aan. Tja...
Verwijderenhà, uw laatste zinneke, zo moet het zijn!: mijn gat ja!!!!
BeantwoordenVerwijderenmaar misschien heb ik makkelijk spreken, want ik zit niet in uw situatie, en dan is het makkelijk praten, ik hoop wel dat ge gauw uit dat O-gevoel geraakt, want het lijkt mij echt niet fijn!
Slecht slapen is nooit goed voor het gemoed, dus meestal gaat het stukken beter, hoor ;-)
Verwijderengoed om alles eens op een rijtje te zetten en dan te eindigen met "mijn gat, ja"... :-)
BeantwoordenVerwijderenIk had ook 'mijn voeten' kunnen zeggen, maar dat had zeker niet zoveel indruk gemaakt ;-)
VerwijderenOvervoltage Overload = efkes Ctrl Alt Del doen? :-)
BeantwoordenVerwijderenIk doe mijn best, maar sommige dingen moeten gebeuren natuurlijk. Ondertussen al wat beter, hoor.
Verwijderen