Tanden

Deze week stond een tandartsbezoek op de lijst. Zo over de middag, want hij werkt altijd alles vlotjes en op tijd af. Ik was was ongerust, want er was een stuk tand afgebroken en de tand was al niet echt in geweldige staat meer. Ik vreesde dus een tandtrekking, en ik was de vorige nog lang niet vergeten. Die ging gepaard met een afbrekende tand, een wortel die er niet uit wou en het sleuren met 3 man aan mijn arme kaakbeen. Tot twee keer toe, want de vorige was al de tweede.

Tot mijn grote verbazing bleek hier 'enkel' een stifttand nodig. Voor bijna 700 euro ben ik er vanaf. *kuch* Tot mijn nog grotere verbazing moest er een ander tand uit. Een wijsheidstand.
'Nu?' piepte ik
'Ja!' zei hij
'U bent misschien vergeten dat het de vorige keer een hele tijd duurde en dat jullie er met 3 aan werkten, maar ik nog niet hoor', zei ik.
'Dat weet ik inderdaad niet meer, maar er begint mij iets te dagen', zei hij. Maar hij haalde toch de injectienaald boven.
'Er zitten toch geen weerhaken aan de wortels?' piepte ik opnieuw.
'Neen hoor, het zal snel gebeurd zijn', zei hij.

10 seconden na het werken van de verdoving was hij eruit. Mijn wijsheidstanden laten duidelijk sneller los dan gewone kiezen (al is dat wat overdreven, de eerst hebben ze er 25 jaar geleden uit moeten boren). Ik zal hier maar geen conclusies uit trekken over de snelheid waarmee wijsheid mij verlaat. Dat lijkt me beter voor iedereen.